De groep studenten met een leerstoornis die hogere studies aanvangt, groeit elk jaar. Dat komt omdat deze jongeren tijdens hun middelbare schooljaren gestimuleerd worden om hoger onderwijs te proberen om zo hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.  

Ongeveer 10% van de studentenpopulatie heeft te kampen met een functiebeperking en heeft dus ondersteuningsbehoeften en deze kunnen enorm variëren in aard en mate. 
Onder de verschillende functiebeperkingen weerhouden we zowel zichtbare als onzichtbare (ontwikkelings)stoornissen zoals motorische, visuele, en auditieve beperkingen, maar eveneens ontwikkelingsstoornissen zoals ADHD, autisme/ASS, DCD (coördinatiestoornis), dyslexie, dyscalculie.  Dyslexie en dyscalculie vormen samen de grootste groep, nl. bijna de helft van alle studenten die individuele onderwijs- en examenmaatregelen aanvragen. 
Uit verschillende onderzoeken (Waters & Torgerson,2020; Firth e.a., 2013) is gebleken dat de mate waarin studenten met leerstoornissen begrip en ondersteuning kregen vanuit de school een belangrijke factor was bij het slagen in het hoger onderwijs.

Doel van het onderzoeksproject is het in kaart brengen van de kennis en attitudes van lesgevers aan HOGENT ten aanzien van studenten met leerstoornissen. Hebben ze kennis over leerstoornissen en de impact ervan op het studeren? Hanteren onze lesgevers een inclusieve attitude of zijn ze terughoudend ten aanzien van studenten met leerstoornissen? 
Ook willen we achterhalen of er gedragenheid is om aan de slag te gaan met het ontwerpen van een universeel onderwijsdesign zodat we een brede basiszorg kunnen aanbieden aan alle studenten en studenten met leerstoornissen hierdoor minder individuele redelijke aanpassingen moeten aanvragen en zich dus ook minder sterk geviseerd zullen voelen.
Op die manier kunnen we eveneens aanbevelingen doen naar professionaliseringsinitiatieven voor lesgevers.