Onderzoek wijs uit dat framing van drugs(gebruik) (mee) bepaalt hoe drugs(gebruik)(ers) gepercipieerd worden door zowel buitenstaanders als betrokkenen zelf (beleid, hulpverleners, gebruikers). De social imaginary rond drugs(gebruik)(ers) wordt gevormd door enerzijds de (semi)officiële discours vanuit de overheid en (para)overheidsinstanties (het drugsbeleid, zorgorganisaties, preventie-organisaties…) en anderzijds de (social) media, fictie (literatuur, series, films, muziek…) en andere artistieke uitingen die bepaalde discours rond drugs(gebruik) in het sociale veld brengen. Er is al heel wat discours-analystisch onderzoek naar deze topics gedaan maar nog niet expliciet naar hoe beide discours zich tot elkaar verhouden. In dit onderzoeksproject worden drie hypotheses onderzocht: (1) het discours in fictie is een symptoom voor het officiële discours, (2) de discours in fictie kunnen een aanvulling, kritiek of alternatief zijn voor het officiele discours en (3) het fictionele discours rond drugs(gebruik)ers kan door een alternatieve framing van drugs(gebruik) kansen bieden om stereotypering en stigmatisering tegen te gaan en dus een horizon te openen voor alternatieve en potentieel emancipatorische sociaal-subjectieve identificaties en positioneringen van betrokkenen.

Er werden drie werkpakketten gedefinieerd:

• kritische analyse van de framing van drugs(gebruik)(ers) in (semi)officiële discours via literatuuronderzoek
• casestudy: een kritische discours-analyse van een internationale fictiereeks waarin drugs(gebruik)(ers) figureren
• conclusie: een kritische discours-analytische vergelijking van populaire/fictionele discours met (semi)-officiële discours rond drugs(gebruik)(ers)