Fysieke activiteit heeft heel wat gezondheidsvoordelen, zoals een lager risico op cardiovasculaire aandoeningen, verbeterde cognitie en een positieve impact op de mentale gezondheid. Toch is er ook bewijs dat beweging obsessief, compulsief of zelf verslavend kan worden, waardoor er negatieve psychosociale en psychologische symptomen ervaren worden. Deze beweging wordt beschreven als ‘verplichte beweging’, ‘compulsieve beweging’, ‘beweegdrang’, ‘excersise addiction (EA) of beweegverslaving (Trott et al., 2020) of ‘problematic use of physical activity (PPA)’ (Rizk et al., 2020). Bij personen met een eetstoornis komt EA voor bij 30,7 - 80% (Trott et al., 2020).

De richtlijnen rond beweging bij eetstoornissen zijn voornamelijk geënt op het absentieprincipe en bijgevolg sterk gerelateerd aan veranderingen in gewicht. Algemeen wordt ervan uitgegaan dat hoe meer beweging hoe meer energie (calorieën) er verbruikt worden waardoor beweging bij mensen met een eetstoornis de factor als een belemmerende factor in de behandeling beschouwd. Uit onderzoek blijkt dat deze methode zorgt voor een verhoogd risico op terugval, minder gunstig herstel, ernstigere psychopathie en een chronisch verloop van de eetstoornis. (SEES, 2020).

In de literatuur blijkt nochtans dat beweging positief kan zijn bij herstel van een eetstoornis. Zo zou een therapeutische vorm van cardio, massage, basic body awareness therapy en yoga de algemene conditie positief beïnvloeden. Ook zien we verlaagde depressieve klachten wanneer ‘beweegtherapie’ gecombineerd wordt met een andere therapie (zoals CGT) (Minano-Garrido et al.,2022).

MOV-ED+ focust zich op de vraag “Op welke manier kan een positief bewegingsmodel duurzaam geïntegreerd kan worden binnen de ambulante zorg bij personen met kenmerken van een eetstoornis in de verschillende fasen (acuut en chronisch)?”

Samen met hulpverleners, experts en bestaande good practices zal een praktijkgericht kader uitgewerkt worden rond een positieve gewichtsneutrale aanpak m.b.t. beweging, om deze stakeholders te ondersteunen in contact met personen met kenmerken van een eetstoornis.