Vlaanderen kent een grote vraag naar eiwitrijke voedergewassen, waardoor het sterk afhankelijk is van geïmporteerde soja. In dit demoproject wordt de teelt van winterveldbonen als alternatief voorgesteld aan zowel akkerbouwers als veehouders.

Ondanks de ruime toepassing van gras als belangrijkste eiwithoudend gewas binnen de rundveevoeding zijn er nog steeds krachtvoerachtige producten nodig om aan de eiwitbehoefte van dieren te voldoen. Momenteel wordt hiervoor nog steeds veel soja geïmporteerd, omdat de productiekosten van lokaal geteelde eiwithoudende gewassen hoog zijn en de toepassing ervan onvoldoende gekend. Toch is er vanuit duurzaamheidsoogpunt steeds meer nood aan lokale alternatieven.   

In dit demo-project wordt het potentieel van lokaal geteelde winterveldbonen als reinteelt en als mengteelt onderzocht. Bovendien heeft het als doel zowel de teelt als het vervoederen van veldbonen door te trekken van biologische bedrijven, waar reeds eerder onderzoek werd verricht, naar de gangbare melkveehouderij. Daarbij wordt enerzijds aandacht besteed aan teelttechniek, zoals rassenkeuze, bemesting, onkruidbestrijding en mogelijkheden van mengteelt met wintergranen. Anderzijds is de verdere toepasbaarheid van de veldbonen binnen het rantsoen van het rundvee voor de veehouder van essentieel belang om te slagen. Handelingen zoals vermalen of pletten en toasten zijn nodig om een aantrekkelijk eindproduct te bekomen en zullen binnen het project dan ook de nodige aandacht krijgen. Ten slotte worden praktijkbedrijven ondersteund met een demonstratieve rekenoefening inzake rendabiliteit en met rantsoenberekeningen. Op deze manier demonstreert het project de mogelijkheden van veldbonen vanaf de teelt, over de na-oogsttechnologie en een voederproef tot daadwerkelijke implementatie van veldbonen ter vervanging van soja als eiwitbron in rantsoenen op rundveebedrijven.

Potential for protein transition with locally-produced field beans. 

Flanders has a high demand for protein-rich fodder, making it highly dependent on imported soy. In this demo project, the cultivation of winter field beans is presented as an alternative to both arable and livestock farmers.

Despite the widespread use of grass as the main protein crop in cattle feed, concentrate-type products are still needed to meet animals' protein requirements. At present, a lot of soy is still imported for this purpose because the production costs of locally grown protein crops are high and their use is not sufficiently well known. Yet, from a sustainability point of view, there is an increasing need for local alternatives.    

In this demo project, the potential of locally grown winter field beans as a pure crop and as a mixed crop is investigated. Moreover, it aims to transfer both the cultivation and the feeding of field beans from organic farms, where research has already been carried out, to conventional dairy farms. On the one hand, attention is paid to cultivation techniques, such as choice of varieties, fertilization, weed control and possibilities of mixed cultivation with winter cereals. On the other hand, the further applicability of field beans within the cattle ration is essential for the farmer to succeed. Operations such as crushing and toasting are necessary to obtain an attractive end product and will therefore receive the necessary attention within the project. Finally, farms are supported with a demonstrative calculation exercise on profitability and with ration calculations. In this way, the project demonstrates the possibilities of field beans from cultivation, over post-harvest technology and a feed trial to the actual implementation of field beans as a substitute for soy as a protein source in rations on cattle farms.
This is a research project of research centre AgroFoodNature, working at the interface of agri- and horticulture, food and nature.