Mantelzorgvriendelijk werken in ziekenhuiscontext

In Vlaanderen verlenen naar schatting minstens 600.000 mensen een vorm van mantelzorg (Braeckman et al., 2018). In de zorgenquête van het steunpunt Welzijn, Volksgezondheid en Gezin bleek zelfs dat 34% van de Vlaamse bevolking van 18 jaar en ouder mantelzorg verleende in het afgelopen jaar (Bracke et al., 2022).
In datzelfde onderzoek zien we dat bijna 70% van de Vlamingen met een hulpnood (omwille van een langdurige ziekte, gezondheidsprobleem of beperking) mantelzorg ontvangt. Deze mantelzorgers nemen een belangrijke rol op in de zorg en ondersteuning voor hun naaste.

Wanneer personen met een zorg- en ondersteuningsnood in het ziekenhuis worden opgenomen, heeft dit ook een impact op de mantelzorger. Sommige Vlaamse ziekenhuizen zetten reeds stappen om de mantelzorgers ook in het ziekenhuis te betrekken en waar mogelijk te ondersteunen. Dit werd eveneens opgenomen als actiepunt in het Vlaams Mantelzorgplan 2022-2024: “Actie 1.2.5: We sensibiliseren professionele zorginstellingen om mantelzorgers te betrekken bij scharniermomenten”.

Niet alleen de mantelzorger heeft de wens om betrokken en aanwezig te zijn in het ziekenhuis, ook de persoon zelf is vaak vragende partij. De mantelzorger vormt de brug tussen de thuissituatie en het ziekenhuis, brengt rust en zorgt voor continuïteit in de zorg. Echter kan de impact op de mantelzorger ook dermate groot zijn, dat het opnemen van zorg te belastend wordt. Een eenzijdige visie op mantelzorgparticipatie waarbij gefocust wordt op het opnemen van zorgtaken is dan juist erg nadelig voor de draagkracht van de mantelzorger.

In dit project onderzoeken we hoe mantelzorgparticipatie in een ziekenhuiscontext optimaal georganiseerd kan worden zodat de meerwaarde voor zowel de patiënt, de mantelzorger als de medewerker zo groot mogelijk is. Daarnaast gaan we na hoe het ziekenhuisinterieur hierin een rol kan spelen.

---

Carer-friendly work in hospital context

In Flanders, it is estimated that at least 600,000 people provide some form of informal care (Braeckman et al., 2018). The care survey of the Welfare, Public Health and Family support center even found that 34% of the Flemish population aged 18 years and older provided informal care in the past year (Bracke et al., 2022).
In the same study, we see that almost 70% of Flemish people in need of help (due to a long-term illness, health problem or disability) receive informal care. These informal caregivers assume an important role in the care and support of their loved one.

When persons with care and support needs are hospitalized, this also has an impact on the informal caregiver. Some Flemish hospitals are already taking steps to involve family caregivers in the hospital as well and to support them where possible. This was also included as an action point in the Flemish Informal Care Plan 2022-2024: "Action 1.2.5: We sensitize professional care institutions to involve informal caregivers at pivotal moments."

Not only the informal caregiver has the desire to be involved and present in the hospital, but the person himself is often in demand. The informal caregiver forms the bridge between the home situation and the hospital, bringing peace of mind and providing continuity of care. However, the impact on the informal caregiver can also be so great that accepting care becomes too burdensome. A one-sided approach to informal care participation that focuses on the assumption of care tasks is detrimental to the capacity of the informal caregiver.

In this project we investigate how informal care participation in a hospital context can be optimally organized to maximize the added value for the patient, the informal caregiver and the employee. In addition, we examine how the hospital interior can play a role in this.

Projectcoördinator HOGENT

Ida Walgraef

Copromotor

Benedicte De Koker

Onderzoekers

Patricia van Leerberge, Anja Huion

Looptijd

25/09/2023 - 22/09/2024

Financier

PWO-middelen