Door hun hybride karakter slagen sociaal-sportieve praktijken erin om invulling te geven aan toegankelijkheidsvraagstukken ten aanzien van groepen in kwetsbare situaties. Op lokaal niveau blijft het potentieel van sociaal-sportieve praktijken echter onbenut en/of onzichtbaar door de manier waarop interacties en relaties tussen systeemactoren (sociaal-sportieve praktijken, middenveldspelers, sociale professionals, lokale besturen, …) al dan niet vorm krijgen. Sociaal-sportieve praktijken vormen dan ook een exemplarische context voor het ruimere vraagstuk hoe overheid, middenveld en burgers kunnen samenwerken om welzijn, gemeenschap en leefbaarheid op lokaal niveau te versterken.

Vanuit een systeemperspectief beogen we aan de hand van een casestudieonderzoek (1) de toegankelijkheid van sociaal-sportieve praktijken in kaart te brengen, (2) na te gaan hoe relaties en interacties tussen lokale systeemactoren invloed hebben op integrale toegankelijkheid (in het bijzonder ten aanzien van groepen in kwetsbare situaties) en (3) op welke wijze de ecosystemen waarvan sociaal-sportieve praktijken deel uitmaken maximaal ingezet kunnen worden om integrale toegankelijkheid te bevorderen (zowel binnen sociaal-sportieve praktijken alsook binnen het ruimere ecosysteem). Zodoende beoogt het onderzoek inspirerend te werken ten aanzien van lokale praktijk- en beleidsactoren teneinde integrale toegankelijkheid te bevorderen.